Natuurontwikkeling in het bos bij de Prinsenheuvel
In 2016 kon de Natuur- en Vogelwacht een deel van het Visschersgat verwerven. Dit gebied maakt onderdeel uit van het bos van de Prinsenheuvel, een essen/wilgenbos dat binnendijks ligt, maar wel direct aan de Dordtse Biesbosch grenst.
Getijdengeul
Het Visschersgat was vóór de inpoldering van de Nieuwe Beerpolder (Polder de Zuidpunt) een belangrijke getijdengeul die het Noorderdiep, in de Dordtse Biesbosch, met de Dordtse kil verbond. Deze kreek was zeer breed en kronkelde zich van zuid naar west door het 17e eeuwse getijdenlandschap. De boezem van het Visschersgat, bij de Dordtse kil, kenmerkte zich door grienden en rietgorzen, die deels in cultuur werden gebracht, maar desalniettemin hoge natuurwaarden hadden. Ook aan de andere kant, bij het Noorderdiep, ontstond spontaan wilgenvloedbos en daar werden kleine griendjes aangelegd. De kreek was zo breed en diep dat hij tijdens de vroege inpolderingen niet gemakkelijk gedempt kon worden en bovendien speelde hij een rol bij de waterhuishouding van de polder.
Bij de jongste inpoldering en het samenvoegen van de Beerpolders tot Polder de Zuidpunt werd het Visschersgat afgedamd en werd de Buitendijk er doorheen gelegd. Nadat het gebied zijn functie als waterloop verloren had, verlandde het Visschersgat al spoedig. Mede door het aanleggen van greppels en ten gevolge van de polderbemaling werd het gebied droger en kon er een essenbos worden aangeplant. Deze drooglegging ging ten koste van de natuurwaarden, hoewel het bosje zeker een toevluchtsfunctie had en heeft voor vogels en zoogdieren, met name voor reeën.
Horizontaal hout
Met het verwerven van een deel van het Visschersgat (het andere deel is van Staatsbosbeheer), ontstonden er ook plannen om de natuurwaarden te vergroten door het aandeel oppervlaktewater uit te breiden en zodoende het bos lokaal natter te maken. Onder andere dankzij particuliere giften en een bijdrage van de Groene Motor konden we de verlande watergang, die zich oorspronkelijk van het Visschersgat afsplitste; de zogenaamde Beerekil, uit laten graven en weer watervoerend maken. Aan de monding van deze kil hebben we een poel laten graven en aan de zuidoever hebben we met behulp van lieren het aandeel horizontaal hout uitgebreid. Op deze wijze ontstond er in het bos weer oppervlaktewater dat, mede omdat het geïsoleerd water betreft dat niet in verbinding staat met de poldersloten, van uitstekende kwaliteit is. Naast dit schone grond- en regenwater is er in het Visschersgat ook sprake van kwel, dat eveneens een hoge ecologische waarde heeft.
Nieuwe bomen en struiken
Met de hulp van vrijwilligers kon het achterstallige onderhoud van de griendjes aangepakt worden, zodat er weer meer licht op de bosbodem kan komen. Van het vrijgekomen hout werden takkenrillen opgeworpen, waar dieren een schuilplaats en mossen en schimmels een voedingsbodem kunnen vinden. Op plaatsen waar dat mogelijk was hebben we in totaal 150 nieuwe inheemse bomen en heesters aangeplant van de soorten: zomereik, veldiep, zwarte populier, eenstijlige meidoorn, sleedoorn en egelantier. In de bosrand werden verblijfskasten voor vleermuizen opgehangen speciaal bedoeld voor ruige dwergvleermuizen, watervleermuizen en grootoorvleermuizen. En voor de bosuil kwamen er 2 speciale bosuil nestkasten.
Dankzij al deze inspanningen en omdat het gebied voor Biesbosch begrippen al een redelijk oude bosbodem heeft, heeft het bos van de Prinsenheuvel nog grotere ecologische waarden gekregen. Momenteel huizen er broedvogels als: Bosuil, Groene specht, Buizerd, Matkop en Holenduif. Reeën, egels en hazen voelen zich er thuis en ook de vos laat zich er af en toe zien. Stinzenplanten groeien er weelderig en de Rode kelkzwam, een zeldzame paddenstoel, is er ook al op een enkele plaats waargenomen.
