Wegdromen in het landschappelijk bos

Eric Kanngiesser (68) is vrijwilligerscoördinator in het bos bij Huys te Warmont in Warmond.

Het is alweer zestien jaar geleden dat Stichting Het Zuid-Hollands Landschap een pilot startte om met vrijwilligers het Huys te Warmont nieuw leven in te blazen. “Een uitdaging was het wel,” herinnert Eric zich. “We moesten ons met een kapmes een weg banen door een verwaarloosd bos. De eerste tien jaar hadden we het druk met het herstellen van de waterpartijen en de bruggen, het herstellen van achterstallig onderhoud. De laatste zes jaar is het wat rustiger.”

Geliefde plek

“We hebben geprobeerd om het landschappelijke aspect terug te brengen naar hoe het rond 1900 was.” En zo hebben ze van Huys te Warmont een geliefde plek voor wandelaars gemaakt. Die wandelen er anderhalf tot twee uur rond, bezoeken tweehonderd jaar oude bomen in het arboretum. Ze staan stil bij het kasteel en dromen weg naar tijden van weleer. Erik: “Het kan behoorlijk druk worden.”

Creatieve oplossingen

Eric en zijn collega’s bedenken creatieve oplossingen voor de uitdagingen in het bos. Zoals voor die enkele oude, zwakke boom in het bomenlaantje. “Wat doe je ermee? Kappen? Een gat in zo’n laan staat niet mooi. Daarom pieken of toppen we hem. Dat soort foefjes halen wij uit. De meeste mensen zien niet eens dat hij tien meter is ingekort. Maar de oplettende hovenier of tuinarchitect moet erom glimlachen. Dat heb je slim gedaan, zeggen ze dan.”

Geen ongevaarlijk werk

“Het is een beetje flauw om te zeggen,” twijfelt Eric, “maar het vrijwilligerswerk betekent voor mij vooral een dagje in de buitenlucht. Ik houd van de regelmaat: vroeg opstaan, voorbereiden en met z’n allen aan de slag. We hebben een vaste groep. Bosvrienden, noemen we elkaar. We voeren goede gesprekken. Over duurzaamheid, politiek, of over, er zitten nogal wat hoogtechnische mensen in onze groep, elektrisch vliegen bijvoorbeeld. We nemen dan ook de tijd voor onze koffiepauzes, haha. Maar vergis je niet: vrijwillig is niet vrijblijvend. En het is geen ongevaarlijk werk. Als iemand een boom omzaagt, moet je wel opletten voor andere vrijwilligers en voorbijgangers.”

Plannen, organiseren en coördineren

“We zijn self supporting, samen met de boswachter. We hebben een ongeschreven wet dat iedereen zijn specialiteit heeft. De anderen accepteren dat ik een beetje aan de touwtjes trek. Ik weet hoe de hazen lopen en ben de rust zelve om alles uit te leggen. Het hoofdbestanddeel is plannen, organiseren en coördineren. Ook thuis ben ik nog bezig met dingen te regelen op papier. Dat vind ik leuk, ik ben een organisatietijger.”

Het mag duidelijk zijn, de pilot van zestien jaar geleden was een groot succes. Inmiddels zijn de vrijwilligers onmisbaar voor Huys te Warmont. “Als wij er niet waren, zou dat een absolute ramp betekenen voor de omgeving. Ik hoop dat ik nog jaren gezond blijf en dit werk kan blijven doen. Het liefst met hetzelfde groepje”