Behoud van de natuur voor het nageslacht

Ria (69) heeft verschillende petten op. De ene dag werkt ze in de Heemtuin aan de zuurgraad van de bodem, de volgende dag keer geeft ze voorlichting over kwetsbare natuur in het bezoekerscentrum, en weer een andere dag loopt ze als gids door de duinen. Maar altijd heeft ze als doel: het behoud van de natuur voor het nageslacht.

“Ik stapte volkomen blanco binnen bij het bezoekerscentrum Tenellaplas,” herinnert Ria zich. Dat was in het jaar 2000. Gelukkig zei ze ‘ja’ op de vraag of ze bereid was tot bijscholing. Zo ging het balletje rollen en inmiddels werkt ze niet alleen als gastvrouw bij het bezoekerscentrum, maar helpt ze ook mee in de Heemtuin en leidt ze wandelaars rond in de duinen.

Respect voor de natuur

Ria maakt graag anderen bewust van de waarde van de natuur. Als echt natuurkind voelt ze zich verbonden met alles wat groeit en bloeit. Bezoekers kunnen haar alles vragen. “Ze willen meestal weten hoe dit plantje of die paddenstoel heet, maar het is veel interessanter om je af te vragen waarom iets ergens groeit. Ik hoop dat ze anders gaan kijken naar de natuur. Als dat lukt, is dat het grootste cadeautje dat ik kan krijgen.”

“Als gastvrouw wijs ik de mensen op de kwetsbare natuur.”

Niet voetballen

Voorlichting is ook een belangrijk onderdeel van haar werk. Dat betekent dat ze mensen in de Heemtuin uitlegt waarom het niet handig is om daar te voetballen of picknicken. “Dan maak ik een vriendelijk praatje. Meestal begrijpen ze het wel. Dan attendeer ik ze erop dat ze aan de overkant van de Tenellaplas heerlijk de ruimte hebben om te picknicken. Als gastvrouw wijs ik de mensen op de kwetsbare natuur. Ik vraag ze om op de paden te blijven en honden aan de lijn te houden. ‘Mijn hond doet niets’, zeggen ze dan. Dat snap ik. Maar een ree kan schrikken van een hond en rent misschien wel het prikkeldraad in. Dat wil natuurlijk niemand.”

Nieuwe generatie gidsen

Maar niet alleen bezoekers leren van Ria hoe ze respectvol om kunnen gaan met de natuur. Ook andere vrijwilligers zuigen ‘als een spons’ haar kennis op. Ze gaf bijvoorbeeld cursussen over vlinders en paddenstoelen en was mentor van de nieuwe generatie gidsen die in 2018 de gidsenopleiding volgde. Ria voelt zich best een beetje trots als ze ziet haar pupillen inmiddels minimaal op haar niveau zitten, of haar zelfs al voorbij gestreefd zijn.

“Het is veel interessanter om je af te vragen waarom iets ergens groeit.”

Orchideeën en andere bijzondere planten

De Heemtuin is altijd haar kindje geweest. “Het is zo belangrijk om in stand te houden. Hier groeien orchideeën en andere bijzondere planten die hier horen, maar die elders niet meer uit de verf komen. Als wij het niet goed onderhouden, zie je meteen dat de adelaarsvaren gaat woekeren of dat het riet uitdijt. Dat gaat me na aan het hart.” Dat betekent dat ze haar handen uit de mouwen steekt. “We hebben een leuke club van vijf mannen en twee vrouwen. Soms is het fysiek zwaar. Maar als ik ergens moeite mee heb, hoef ik het niet eens te vragen, ik word meteen geholpen.” Ria noemt de zes tot acht uur per week vrijwilligerswerk een leuk ‘uitje’. “Weer of geen weer. Soms staan we in de regen een els uit te spitten. Dan mopperen we wel. Aan het eind ben ik dan ook best moe. Maar het is een voldane moeheid. En dan lekker op huis aan, naar de warme douche. Die is dan wel extra lekker.”